| RODZAJ | Selery |
| GATUNEK | węzłobaldachowe |
| RODZINA | Selerowate (Apiaceae) |
| NAZWA ŁACIŃSKA | Apium nodiflorum |
| WYSTĘPOWANIE | Występują w Europie i Afryce wokół Morza Śródziemnego, w Europie zachodniej, południowo-zachodniej Azji i Ameryce. W Polsce są krytycznie rzadkie, znane jest jedno tylko jego stanowisko w województwie lubuskim. |
| STATUS | Gatunek rodzimy |
| ŁODYGA | Dołem pokładająca się, górą wzniesiona, rozgałęziona. W węzłach zakorzenia się.
|
| LIŚCIE | Ulistnienie skrętoległe. Liście pojedynczo-pierzasto złożone o siedzących, jajowatych lub lancetowatych odcinkach z karbowanymi brzegami.
 |
| KOLOR KWIATÓW | biały
 |
| ILOŚĆ PŁATKÓW | 5
|
| OPIS | Kwiaty zebrane w baldach złożony składający się z kilku baldaszków. Mają 5 - 7 błoniasto obrzeżonych pokrywek. Baldach jest prawie siedzący z 1 lub 2 pokrywami. Kwiaty drobne, o białych płatkach korony i zielonym kielichu z niewyraźnymi ząbkami.
 |
| SIEDLISKO | W jedynym miejscu swojego występowania w Polsce rośnie w rowie odwadniającym, wśród niskiego szuwaru, na powierzchni kilkunastu m2. |
| WYSOKOŚĆ | 50 - 90 cm. |
| OKRES KWITNIENIA | Czerwiec - wrzesień. |
| UWAGI | Inne nazwy: seler węzłobaldachowy, selery węzłokwiatowe, pęczyna węzłobaldachowa. |
| Ochrona gatunkowa | Ochrona ścisła od 2004r. |
