| RODZAJ | Winobluszcz |
| GATUNEK | zaroślowy |
| RODZINA | Winoroślowate (Vitaceae) |
| NAZWA ŁACIŃSKA | Parthenocissus inserata |
| WYSTĘPOWANIE | W stanie naturalnym występuje w Ameryce Północnej. Do Europy sprawadzony w 1629 roku, w Polsce pojawił się w 1806. |
| STATUS | Antropofit zadomowiony |
| POKRÓJ | Wysokie pnącze samoczepne o młodych pędach zielonych (podobny gatunek - winobluszcz pięciolistkowy - ma młode pędy zaczerwienione). Z węzłów wyrastają wąsy z 3 do 5 rozgałęzieniami owijającymi się wokół podpór i zazwyczaj pozbawionych przylg (także cecha odróżniająca od winobluszczu pięciolistkowego).
|
| LIŚCIE | Pięciolistkowe, z obu stron zielone i błyszczące.
|
| KOLOR KWIATÓW | zielonkawy
|
| ILOŚĆ PŁATKÓW | niepozorne
|
| OWOCE | Granatowe jagody.
|
| OPIS | Kwiaty drobne i niepozorne.
|
| SIEDLISKO | Jest często uprawiany, przy czym w odróżnieniu od winobluszczu pięciolistkowego, zalecany jest bardziej do sadzenia przy konstrukcjach ażurowych (np. siatek) niż przy murach. |
| WYSOKOŚĆ | do 5 m. |
| OKRES KWITNIENIA | Lipiec - sierpień. |
| CECHY CHARAKTER. | Młode pędy zielone. Wąsy pozbawione przylg. |
