| RODZAJ | Dzwonek |
| GATUNEK | syberyjski |
| RODZINA | Dzwonkowate (Campanulaceae) |
| NAZWA ŁACIŃSKA | Campanula sibirica |
| WYSTĘPOWANIE | Występuje od wschodniej Syberii poprzez Rosję i Kazachstan do Europy środkowej i południowo-wschodniej. Najdalej na zachód sięga do Niemiec, Austrii i Włoch. Przez Polskę i dalej Białoruś przechodzi północna granica zasięgu. |
| STATUS | Gatunek rodzimy |
| ŁODYGA | Pojedyncza lub rozgałęziona, sztywno wzniesiona, owłosiona szczeciniasto.
|
| LIŚCIE | Umieszczone skrętolegle na łodydze. Odziomkowe i niższe osadzone są na długich i szeroko oskrzydlonych ogonkach. Mają blaszkę podłużnie łopatkowatą lub lancetowatą, na szczycie tępą, na brzegu słabo karbowaną. Liście wyrastające wyżej na łodydze mają ogonki coraz krótsze, aż do najwyższych liści siedzących i obejmujących blaszką łodygę. Wraz z wysokością liście stają się też coraz węższe aż do równowąskich. Wszystkie liście pokryte są obustronnie krótkimi włoskami.
|
| KOLOR KWIATÓW | niebieski
 |
| ILOŚĆ PŁATKÓW | 5
|
| OPIS | Kwiaty zebrane w wiechowaty kwiatostan. Korona kwiatu wąskodzwonkowata, zwykle do 2,5 cm długości, niebieska lub rzadziej biała. Działki kielicha owłosione, wąskie, trójkątne do lancetowatych. Między działkami znajdują się odgięte do tyłu, jajowate wyrostki, zaostrzone na szczycie. pręcików jest pięć, a słupek jest dolny z szyjką trójdzielną.
 |
| SIEDLISKO | Rośnie na murawach kserotermicznych i w świetlistych zaroślach głównie w pasie wyżyn w południowo-wschodniej części kraju. |
| WYSOKOŚĆ | 20 - 40 cm. |
| OKRES KWITNIENIA | Czerwiec - sierpień. |
| CECHY CHARAKTER. | Łatki korony po wewnętrznej stronie nagie lub tylko na nerwie słabiutko owłosione. |
| Ochrona gatunkowa | Ochrona ścisła od 2004r. |
