| RODZAJ | Wiciokrzew |
| GATUNEK | przewiercień |
| RODZINA | Przewiertniowate (Caprifoliaceae) |
| NAZWA ŁACIŃSKA | Lonicera caprifolium |
| WYSTĘPOWANIE | Pochodzi z Europy, ale rozprzestrzeniony został również w innych rejonach świata. Sprowadzony został do Polski w XVIII-XIX w. jako roślina ozdobna. Czasami dziczeje. Występuje miejscowo w dolinie Wisły, Odry. |
| STATUS | Antropofit zadomowiony |
| POKRÓJ | Pnącze o wijących się pędach, osiągające długość do 9 m.
|
| KORA, PĘDY | Gałązki (nawet młode) są nagie, czym różni się od podobnego gatunku wiciokrzewu pomorskiego.
|
| LIŚCIE | Ulistnienie naprzeciwległe, liście szerokoeliptyczne, krótkoogonkowe, o długości 4 - 10 cm. Najwyższe liście są zrośnięte nasadami, tworzą jakby talerzyk obejmujący łodygę (ważna cecha odróżniająca od wiciokrzewu pomorskiego). Na stronie spodniej są niebieskawozielonawe i nagie.
|
| KOLOR KWIATÓW | biały
|
| ILOŚĆ PŁATKÓW | 5
|
| OWOCE | Pomarańczowe nibyjagody o wydłużonym, elipsoidalnym kształcie.
 |
| OPIS | Kwiaty wyrastają po 1-2 (na wspólnej szypułce) w kątach najwyższych liści. Mają długość 4 - 5 cm, są kremowe, czasami podbarwione na różowo i przyjemnie pachną. Korona z długą rurką, pojedynczy słupek z długą szyjką i pałeczkowatym znamieniem, 5 wolnych pręcików.
 |
| SIEDLISKO | Zdziczałe okazy spotykane głównie w zaroślach nadrzecznych i śródpolnych. Ze względu na swoje piękne i pachnące kwiaty uprawiany jako roślina ozdobna. |
| WYSOKOŚĆ | do 9 m. |
| OKRES KWITNIENIA | Maj - czerwiec. |
| CECHY CHARAKTER. | Najwyższe liście parami zrosłe, obrastające nasadami lodygę. Podkwiatków zwykle brak. |
| UWAGI | Inne nazwy: kapryfolium. |
