| RODZAJ | Słonecznik |
| GATUNEK | dziesięciopłatkowy |
| RODZINA | Astrowate (Asteraceae) |
| NAZWA ŁACIŃSKA | Helianthus decapetalus |
| WYSTĘPOWANIE | Pochodzi ze środkowej i wschodniej części Ameryki Północnej, poza tym rozprzestrzeniony jako roślina ozdobna. Uprawiany i dziczejący jest także w Polsce. |
| STATUS | Antropofit zadomowiony |
| ŁODYGA | Przynajmniej w dolnej części jest gładka, w górze krótko, przylegająco owłosiona.
|
| LIŚCIE | Ulistnienie naprzeciwległe, ew. na szczycie pędu skrętoległe. Liście cienkie, wyraźnie grubo piłkowane, od góry nagie lub słabo szorstkie, od spodu miękko owłosione.
|
| KWIATOSTAN | koszyczek
|
| KOLOR KWIATÓW | żółty
|
| ILOŚĆ PŁATKÓW | wiele
|
| OPIS | Kwiaty zebrane w kwiatostany typu koszyczek, które na pędzie wyrastają często w znacznej liczbie. Koszyczki otulone są okrywą złożoną z luźnych, wąskich listków. Brzeżne kwiaty języczkowe są żółte, mają długość 1-2,5 cm i zwykle występują w liczbie ok. 10. Środkowe kwiaty rurkowe są drobne, ale ich korony też są żółte.
|
| SIEDLISKO | |
| WYSOKOŚĆ | 100 - 150 cm. |
| OKRES KWITNIENIA | Czerwiec - sierpień. |
| UWAGI | W Europie Środkowej często nie odróżniany od słonecznika bulwiastego, od którego różni się nagimi (przynajmniej w dole) łodygami, niższym wzrostem, cieńszymi i nagimi od góry lub słabo szorstkimi liśćmi. |
